improviseren, aanpassen en dooronwikkelen

De Native child & family service is een sociaal/maatschappelijke organisatie, gericht op hulpverlening aan First Nations burgers (Indianen - Aboriginal)in Toronto. Het hoofdkantoor van deze organisatie staat direct naast het hoofdbureau van politie in Toronto.

Jeugdverlener Steve, met wie ik vandaag samen optrek, vertelde me dat het feit dat zij de buren zijn van de politie ook een symbolische waarde heeft. In het verleden was de overheid en daarmee ook de politie nu niet bepaald de beste vriend van de First Nations samenleving.
Steve is ook een Aboriginal, vroeger bij zijn ouders weggehaald en later geadopteerd. Hij heeft jaren bij de Toronto Police Service gewerkt en vervolgens enkele jaren als politieagent op een Indianen reservaat in het Noorden van Ontaria. Na enkele jaren daar gewerkt te hebben, bemerkte hij, dat zijn collegea niet meer in staat waren om het verschil te maken. Hij wilde niet eindigen als hun, maar kon ook niet overgeplaatst worden naar Toronto. Dus besloot hij ontslag te nemen en na enkele omzwervingen bij diverse organisaties op het gebied van dienstverlening, kwam hij 2 jaar geleden bij de Native child and Family service terecht. Ook is hij lid van het Aboriginal adviesorgaan dat de korpschef van politie adviseert. Hij is nu met name verantwoordelijk voor het begeleiden van Aboriginal jeugd die op het verkeerde pad zijn gekomen en veroordeeld. Precies het omgekeerde ten tijde van zijn werk als politieman.

Op het dakterras van hun hoofdkantoor hebben ze een tuin gemaakt met een moderne zweetcabine. Traditioneel is deze gemaakt van dierenhuiden, maar zoals hij zegt, moet je meegaan in de tijd: improviseren, aanpassen en doorontwikkelen, want alleen door bewustzijn van de veranderingen in je omgeving kun je overleven.
Hij vertelt me over de traditie rondom de zweetcabine: het is een plek om antwoord te krijgen op de complexe vragen die je bezig houden. Onder begeleiding van een 'elder' - wijze ouderling binnen de first nations stammen - en de nodige spiritualiteit, kun je er tot jezelf komen.

Later op de dag staat er een training voor Aboriginal jeugdigen op het programma: omgaan met agressie. De deelnemende jeugdigen zijn veroordeeld nav het plegen van strafbare feiten, tot het volgen van deze training. Ook zijn er een aantal jeugdigen aanwezig die vrijwillig deze training volgen om reden dat ze lessen door willen geven aan andere jeugdigen die het nodig hebben !

Steve is de trainer en met de verhalen van zijn voorouders, probeert hij de Aboriginal jeugd iets van hun eigen cultuur en hun eigen zijn mee te geven. Ik mag actief deelnemen aan de training. We beginnen met de rookceremonie (smudge genaamd) en daarna wordt de veer van de adelaar in de kring doorgegeven. Iedereen kon zijn verhaal doen. Steve reflecteert en de rode draad is het verhaal van de lessen van de zeven grootvaders !!!

Het lijkt misschien allemaal wat vaag: een rook-ceremonie en een adelaarsveer......, maar het was een bijzondere bijeenkomst. Lastig uit te leggen via taal !!

Er gebeurde iets bij de aanwezige jeugdigen: ze hadden respect voor elkaars verhalen en ik bespeurde een zekere interesse in de verhalen van Steve. Hij wist ze te raken en ben er van overtuigd dat ze hierover gaan nadenken.

Ik zal het verhaal van de 7 grootvaders afzonderlijk optekenen in mijn volgend weblog.