Kwetsbaar

Zaterdagochtend en om 07.00 uur paraat voor een congres van de Toronto Police Service over racisme en vooroordelen binnen het politieapparaat. Op een moment dat in mijn ogen al heel wat stappen zijn gezet, beseft de korpsleiding dat het juist nu belangrijk is om dit onderwerp te bespreken in een breder platform dan alleen de politie. Ongeveer 100 burgers van diverse organisaties buiten de politie zijn uitgenodigd om samen met de politie kritisch te kijken naar de huidige stand van zaken, maar ook om innovatief en creatief in de richting van de toekomst te zijn. Dit is innovatie op zijn best: elke dag beter willen functioneren dan de dag ervoor en 'out of the box' denken !!

Peter Sloly, een van de plaatsvervangende korpschefs van dit korps, heeft een indrukwekkend verhaal te vertellen. Hij begint met de opmerking, dat niet iedereen in de zaal het eens zal zijn met zijn visie en/of opmerkingen en dat hij open staat voor de reacties hierop. Vervolgens stelt hij openlijk vast, dat ondanks alle inspanningen van de afgelopen jaren politiemensen in zijn korps bevooroordeeld zijn en soms op grond van ras, huidskleur etnischiteit, geloof en sexe onderscheid maken in hun taakuitoefening. Hij maakt ook duidelijk, dat hij zichzelf hieraan 'schuldig' heeft gemaakt. Het gaat om de erkenning, dat iedereen op zijn eigen wijze bevooroordeeld is en dat je dat zult moeten accepteren. Het is menselijk dat iedereen zijn eigen voorkeuren heeft, maar zelfreflectie op dit onderwerp is essentieel om je eigen handelen vanuit een andere invalshoek te bekijken. Ik noem dat bereidheid om te willen groeien !!

Hij wordt emotioneel op het moment dat hij het over zijn politiemensen heeft die het zware werk op straat doen en zelfs hun leven opofferen om de goede zaak te dienen. Terwijl hij dit zegt, kijkt hij naar buiten naar het monument voor de in diensttijd overleden politiemensen in deze stad. De zaal valt stil en deze kwetsbaarheid doet me realiseren hoe zeer deze man gedreven en gepassioneerd is met en door zijn vak. Door deze onbewuste manier van het laten zien van zijn emotie, wordt het iedereen duidelijk, dat het niet alleen gaat om het uitoefenen van zomaar een vak. Hij vertelt over zijn VN missie in Bosnie, over zijn jeugd in Jamaica, over het leven in armoede, over hoop en verlangen. Het wordt de aanwezigen duidelijk dat de politie het niet alleen kan en wil. Hij nodigt iedereen uit zeer kritisch te zijn naar het handelen van het politiekorps en maakt duidelijk dat dit een onderwerp is dat je niet op de lange termijn kunt bespreken en evaluren, maar dat het een onderwerp is dat in het NU de volle aandacht verdient om er ook NU iets mee te doen !

Daarna gaan we in workshops met elkaar de discussie aan. Bij de workshop waar ik bij aanwezig was, werd ons de vraag gesteld hoe en op welke manier de politie zijn beleid kan verbeteren om te voorkomen dat er sprake is van vooroordelen/racisme. Een van de aanbevelingen was de verbetering van interactie met de verschillende culturele/etnische groepen, door in een vroeg stadium (tijdens politieopleiding) politiemensen - net als bijvoorbeel verpleegkundigen en leraren in dit land - stage te laten lopen bij verschillende culturele/etnische gemeenschappen. De rode draad door de aanbevelingen was het elkaar ontmoeten en -meer dan oppervlakkig -het gesprek met elkaar aangaan om zodoende een ander perspectief te creeren.

Ik kan het alleen maar beamen, want dit is iets, dat ik mij de afgelopen 8 weken ook meer dan gerealiseerd heb. Ik ben ook niet zonder vooroordelen, maar door het gesprek aan te gaan en een onderwerp met steeds een andere invalshoek te bekijken wordt je je daar bewust van. Het verrijkt je niet alleen als professional, maar het verrijkt je vooral als mens. En dat is een bijzonder geschenk, temeer omdat ik het kan delen !!!!