Visiting the Court

Vanmiddag geschrokken van een vreselijk bericht; de zelfmoord van een collega in Nederland. De rillingen liepen over mijn rug toen ik het hoorde. Maar wel fijn, dat ik even met mijn collegae van het LOCC kon bellen !! Wel vreemd dat je even later weer 'gewoon in het ritme' zit, maar mijn gedachten dwaalden met de regelmaat van de klok af.

Ik neem jullie toch maar even mee in mijn andere ervaringen van vandaag. Het rechtsysteem in Canada is gelijk aan het Angelsaksische rechtsysteem zoals in Engeland. Bij de High Court is er een jury-recht en bij de Court rechters-recht. Vandaag met een viertal collegae van de 55 Division naar de Court gegaan ivm een kruisverhoor nav aanhoudingen bij een overval in een woning een jaar geleden. Deze verbalisanten zitten in een 7 -daagse nachtdienst (!) en tussendoor worden ze opgeroepen om als getuige a decharge te verschijnen. De uren worden weliswaar extra betaald, maar een ATW als in Nederland kennen ze hier niet. Samen met de Crown Attorny (Officier van Justitie) de zaak voorbesproken en op de mogelijke vragen van de drie advocaten in het kruisverhoor werd geanticipeerd. De rechtbank ligt een verdieping hoger dan de shopping mall en het was er net zo druk als in de shopping mall. Gevolg dat de behandeling van de zaak op zich liet wachten; gevolg dat de verbalisanten na hun nachtdienst geen oog dicht hebben kunnen doen, gevolg dat ze op de wachtbank in slaap vielen en een paar morgen terug kunnen komen, omdat het logistieke proces niet op orde is. Een ongelofelijk verlies van politiecapaciteit en gebrek aan efficientie. Helaas was dit geen uitzondering, want duidelijk is dat het systeem langzaam begint dicht te slippen. Toen een van de vier verbalisanten aan de beurt was, vond ik het toch wel zeer interessant hoe ze onderworpen werden aan het kruisverhoor. Met hun memo-book (!) incl. aantekeningen van een jaar geleden ( hoezo automatisering) in de hand weerstonden ze professioneel de vragen van de advocatuur.

Tijdens het wachten in gesprek geraakt met een vrouwelijke collega die 23 jaar geleden als een van de eerste vrouwen bij de Toronto Police kwam. Op mijn vraag of ze heeft moeten worstelen gedurende de laatste twintig jaar om haar positie te verkrijgen, antwoordde ze, dat dat nog steeds het geval was. Ze moest zich als vrouw dubbel laten gelden, om krediet te verdienen van haar omgeving. Maar zoals ze aangaf; na haar eerste gebroken neus bij een caferuzie en nadat ze een keer neergestoken was en gewoon doorwerkte...., konden de mannen haar wel waarderen.....!!!

De andere twee collegae waren eerste generatie Canadezen en hun ouders waren afkomstig uit India. Een van deze collegae zei dat hij vorig jaar een meisje uit Nederland had ontmoet tijdens een vakantie en op haar vraag was zijn beroep was, antwoordde hij, dat hij politieagent in Toronto was. Haar reactie was er een met volop verbazing: hoe kan een Indier nou politieman zijn in Toronto; daar woonden toch allemaal blanken.....??

Vooringenomenheid....Tja, wie zonder zonde is werpe de eerste steen.

Welcome in Toronto !!!