Veiligheid en de handen van God...

Enkele wijken in Toronto komen de laatste jaren regelmatig negatief in het nieuws. Drugsdealers en schietpartijen met dodelijke afloop zijn er schering en inslag. Twee weken geleden zag ik in het lokale nieuws, dat twee jongens van 16 en 18 in het voorbijgaan vanuit een auto waren doodgeschoten. De wijken die het betreft zijn zgn zwarte wijken. Het woord 'blacks' wordt hier gebruikt voor negroide mensen; als ik dit woord zelf gebruik, merk ik dat ik er geremd bij ben. Gewoon omdat ik deze manier van praten normaal gesproken niet gebruik. In het duiden van bevolkingsgroepen, is het hier ook de enige groep die met een kleur wordt benoemd.

Ik zou vandaag met een medewerker van 'social housing' - sociale woningbouw - meegaan. Deze maatschappelijke organisatie houdt zich vooral bezig met deze probleemwijken. Helaas bleek vanochtend dat er iets mis was gegaan met het organiseren van de dag. Komende woensdag ga ik terug met iemand van deze organisatie en donderdag ga ik er naar toe met de politie. Ik besloot om van de gelegenheid gebruik te maken om vandaag zonder politie en zonder 'social housing' zelf alvast een kijkje te gaan nemen.

Na een uurtje in de metro en de bus, kwam ik in de wijk aan. Je zag aan een aantal flats, dat deze in erbarmelijke staat waren, maar daar tussen in stonden ook flats die duidelijk recent gerenoveerd waren. Op een parkeerplaats stonden twee blanke vrouwen vanuit een kofferbak van een auto, pakketten met ogenschijnlijk parfum te verkopen....! Heb maar niet gevraagd of ze ook een bonnetje geven als je iets koopt.......

Voor het overgrote gedeelte waren de mensen die er wonen inderdaad negroide. Ik liep voorbij een school, die net afgelopen was en ik raakte in gesprek met een klaar-over. Ik vroeg hem naar de wijk en hij vertelde me dat de politie en de gemeente behoorlijk veel investeren in de wijk om de slechte gedeeltes te verbeteren. Echter wanneer het ene gedeelte van de wijk voor een belangrijk deel verlost is van de overlast, onstaat in een ander gedeelte hetzelfde probleem. En zo gaat dat al jaren door. De drugsdealers hebben er veel macht; de werkeloosheid is hoog en de vooruitzichten zijn slecht.

Even later liep ik een kerk binnen. Niet een kerk die je zou verwachten (ik heb het over mezelf..), maar een multifunctioneel gebouw met een grote zaal voor de kerkdiensten, een kinderopvang, een sportzaal, een ontspanningsruimte en grote keuken. De beheerster, Prier genaamd, vertelde me, dat dit allemaal bij de kerk hoorde. In de grote zaal hingen zo'n 40 a 50 vlaggen. Dit om duidelijk te maken dat iedereen er welkom was. Ze vertelde me met de nodige trots, dat het er elke zondag overvol was en de mensen van heinde en ver kwamen. Zij zelf was al 11 jaar de beheerster van deze kerk. Twintig jaar geleden was ze vanuit India naar Canada geimmigreerd; ze was er opgegroeid in een weeshuis en had geen familie. Op mijn vraag hoe het was om hier te leven, vertelde ze me dat ze elke dag alles goed op slot moest doen, anders zou er veel gestolen worden. Ik vroeg haar of ze zich hier veilig voelde en kreeg een werkelijk mooi antwoord: 'ik voel me veilig, omdat ik in de handen van God ben. Hij waakt over mij en over de mensen in deze wijk. Niet alleen over de goede mensen, maar ook over de slechte.'

Na een klein half uurtje vervolgde ik weer mijn weg, met haar woorden in mijn gedachten......