zomaar een gesprekje......

The Beaches; zo heet het gebied waar ik woon. De bewoners in dit gebied zijn voornamelijk blank en de laatste jaren is het er aantrekkelijk om te wonen ivm de vele scholen en parken. Hierdoor stijgen de prijzen van de woningen, hetgeen een bepaalde categorie mensen aantrekt, namelijk degenen met veel geld.

Toen ik met een kopje koffie even op een bankje ging zitten in the Beaches, ging ik het gesprek aan met de persoon die even later naast me kwam zitten.

Blank, man, 40 jaar en geboren en getogen Canadees. Na zijn Highschool is hij vanuit de Niagara Falls hier naartoe verhuisd en sindsdien hier gebleven. Ik vertelde hem wie ik was en wat ik hier kwam doen. Hij begon te vertellen: 15 jaar geleden heeft hij gesolliciteerd bij de Toronto Police. Omdat hij man en blank en Canadees was werd hij niet aangenomen; hij was geen vrouw en had de verkeerde kleur. Aldus mijn koffiebuurman. Dat was een grote fout van de politie, want het gaat volgens hem om de kwaliteiten van iemand en niet om de kleur. Hij vond Toronto juist vanwege de diverse samenstelling minder vriendelijk dan vroeger; mensen durven elkaar niet meer aan te spreken, bang voor confrontaties. In deze wijk viel dat allemaal nog mee, omdat binnen een groep mensen elkaar kennen. Het integreren onder elkaar, was volgens hem iets wat steeds slechter ging.

Volgens hem zou ik na afloop van de periode hier blij zijn als ik Toronto weer kon verlaten!!? Zonder conclusies te willen trekken, bespeurde ik enige frustratie. Maar het was goed om een ander geluid te horen, zonder er over te hoeven oordelen.