De vertaallijn....

De andere noodhulpdiensten binnen de smeltkroes Toronto zijn ambulance en brandweer. Niet alleen om naar hun diversiteitsbeleid te kijken, maar ook vanuit interesse door mijn huidige functie binnen het Landelijk Operationeel Coordinatie Centrum -KLPD, vandaag een dag op sleeptouw genomen door de EMS (Emergency Medical Service) van Toronto. Deze organisatie (1200 medewerkers; 157 ambulancevoertuigen; 48 lokaties)heeft diversiteit niet zo nadrukkelijk als de Toronto Police Service in hun beleid verweven, maar vullen het in op een vrij natuurlijke wijze. De organisatie is qua opbouw vergelijkbaar met de politieorganisatie met bijbehorende rangen, vergelijkbaar uniform en aansturing.

Als antwoord op de multiculturele samenleving is op hun meldkamer een vertaallijn paraat; een extern bedrijf dat binnen 30 seconden een vertaler aan de lijn heeft die een van de 140 talen die gangbaar zijn binnen Toronto kan spreken. Geen luxe, maar noodzakelijkheid.De medische checklist kan via deze vertaler doorgenomen worden, zodat de meest adequate hulp op afstand wordt gegeven. Dit kan zijn door het sturen van een ambulance, maar ook dmv doorvragen een medisch advies vertrekken waardoor inzet van een ambulance voorkomen kan worden en doorverwezen kan worden.
De inzet van materieel bij grootschalige evenementen is indrukwekkend te noemen en ook hier weer een pro-actieve opstelling. Tien jaar geleden was de ambulancezorg geprivatiseerd, maar daar zijn ze van terug gekomen; slechte service !

De centrale aansturing in combinatie met intensieve samenwerking met brandweer en politie, heeft hun slagkracht versterkt. Het is apart om te zien hoe ook in deze organisatie de deuren open gaan voor me; niet alleen hun successen, maar ook de uitdagingen en kwetsbaarheden worden gedeeld. Dit voelt bijzonder en na een dag lijkt het alsof ik de mensen met wie ik gesproken heb al veel langer ken. Het is duidelijk dat hun MT sterk op elkaar ingespeeld is, maar tegelijkertijd houden ze elkaar scherp en investeren ze veel in (in)formele bijeenkomsten met hun stakeholders.

Ik krijg een lift retour van Stephanie; zij heeft het programma van deze dag voor me gemaakt. In haar vrije tijd traint ze voor ultra-marathons; had er nog nooit eerder van gehoord: 160 km aan een stuk rennen....met 1 a 2 uur slaap tussendoor terug na 30 uur. Je moet er wel een beetje crazy voor zijn ! Grenzen verleggen, maar dan extreem,

Stephanie, succes met de selectie voor de ultra-marathon in Death Vally volgend jaar juli !!