Accountability oftewel rekenschap.....

Lange tijd is de relatie tussen de Toronto Police Service en de onafhankelijke mensenrechtencommissie in de provincie Ontaria (past Nederland tig keer in..) zeer slecht geweest. De mensenrechten commissie ziet toe op de klachten van burgers tegen overheidsdiensten, waar het gaat om racisme en overtreding van de burgerrechten. Tot 10 jaar geleden was er geen sprake van een zorgvuldige behandeling van de klachten die tegen de politie werd ingediend, althans de politie deed er nagenoeg niets mee. Beide 'kampen' stonden lijnrecht tegenover elkaar en de vorige korpschef van politie was niet in staat de kloof te overbruggen. Hij ontkende, dat er sprake was van racisme is zijn korps en het was dus geen issue voor hem. Van alle klachten die de commissie binnen de provincie Ontario ontving, waren de meeste afkomstig van burgers die klaagden over de Toronto Police Service. Het ging met name over thema's die raciaal, sexueel en tegen andere gendres gericht waren. Het probleem lag vooral in het stereotyperen van bevolkingsgroepen door een groot deel van de politiemensen op straat.

Met de komst van de huidige chief Blair in 2005 veranderde dat direct. Hij zorgde ervoor dat de mensenrechtencommissie in de keuken van de politie kon kijken en vice versa. Hij en zowel de mensenrechtencommissie namen risico's: de neutraliteit mocht niet in het geding komen en de 'gehate' commissie werd binnen gehaald. Beide partijen gingen elkaars belangen begrijpen, door elkaar te ontmoeten, hierbij ondersteund door de externe toezichtscommissie op de politie. Klinkt op zich vreemd, want 2005 is toch echt niet zo lang geleden.

Doel was om de politie een betere organisatie te maken. Naast interne maatregelen, zul je ook rekenschap moeten afgeven aan de buitenwereld. Door de mensenrechtencommissie te omarmen werd hiermee een belangrijk signaal afgegeven. Op een aantal onderwerpen werd geinvesteerd dmv het zogenaamde project Charter: werving, politie-liassions (verbinding met burgers), rekenschap en training. Er zijn inmiddels protocollen in de organisatie die aangeven welke route men moet volgen bij schendingen van mensenrechten; er vinden periodieke bijeenkomsten plaats en men weet elkaar te vinden. De leidinggevenden zijn getraind en nu de agenten op straat nog. Het project is verankerd. Er liggen nog genoeg uitdagingen. In mijn gesprek met de voorzitter van de mensenrechtencommissie - een voormalig burgemeester van Toronto - en een stafmedewerker dr. Azmi, werd duidelijk dat empathisch leiderschap een voorwaarde is om te komen tot succes, maar dat borging van de gemaakte stappen nog veel belangrijker is. Het succes op lange termijn kan en mag niet van een individu afhangen, maar moet ingebed zijn in de organisatie. Men moet er in geloven!

Bij mijn afscheid kreeg ik een boek mee met foto's van de vele culturen die samen Canada vormen. In dit boek zaten twee persoonlijke boodschappen:

1.Patrick, mogen we allemaal harmonie vinden in onze diverse gemeenschappen. Barbara Hall, voorzitter van de mensenrechtencommissie van de provincie Ontaria.
2. Patrick, het was plezierig met je te discussieren over de Toronto Police Service. Ik wens je het beste in je pogingen om de wereld van politie in Nederland te verbeteren en daarmee die van de samenleving.Dr Azmi

Het was wederom een bijzondere middag met mooie slotwoorden. Het klopt: denk groot, maar begin bij jezelf.....